کیوان نادری

مدرسه ها تعطیل شده اند، اما کودک شما همچنان به مهارت های کارکرد های اجرایی خود نیازمند است.

برای کودکان دچار اختلالات کارکردهای اجرایی، تابستان می تواند به نظر زمانی برای استراحت برسد. اما تعطیل شدن مدرسه به معنی پایان نیاز کودک به این مهارت های کلیدی نیست.

مرکز رشد کودک دانشگاه هاروارد مهارت های کارکردهای اجرایی را به عنوان مهارت هایی تعریف می کند که به ما کمک می کنند تا بتوانیم “به صورت همزمان بر روی چند جریان فکری متفاوت متمرکز شویم، بر خطاها نظارت کنیم، بر اساس اطلاعات موجود تصمیم بگیریم، مرور برنامه ها در صورت نیاز، و بر اثر احساس ناکامی شتاب زده تصمیم نگیریم.”

حال تصور کنید کودک۱۰ساله ی شما، می خواهد بیرون از خانه با دوستان خود وسطی بازی کند یا با استفاده از یک دستور العمل می خواهد با استفاده از آجر های لگو ساختمانی بزرگ بسازد. هر دوی این بازی ها به نظر تفریحی ایده آل برای گذراندن یک عصر تابستان می رسند. آنها برای جلوگیری از برخورد با توپ و به اصطلاح سوخت شدن در بازی و یا تمام کردن کار ساختمان لگویی، می باید بتوانند تمامی مهارتهای اجرایی اشاره شده در بالا را به خوبی بکار گیرند و از این جهت تابستان زمان بسیار خوبی برای تمرین این مهارت‌ها است و برای موفقیت آنها در سال تحصیلی بسیار اهمیت دارند.

تشویق کودک به تمرین این مهارت ها، که می توانند گاهی، و شاید همیشه، موجب احساس ناکامی او شوند، خود نقطه ی آغاز بسیار خوبی برای کار کردن برروی افزایش توان مقاومت در مقابل احساس ناکامی است. یادگرفتن مهارت کنار آمدن با میزان کم و یا متوسط ناکامی از جمله دشوارترین تمرین مهارت هایی است که در جلسه های مشاوره برای درمان جویان انجام داده می شود. این مهارت نیز درست مانند هر مهارت دیگری، نیاز به تمرین پیوسته دارد. و باید به صورت مرحله به مرحله، با سطح بندی میزان ناکامی فرا گرفته شود. باید کودک خود را برای تلاش و پیگیری تمرینات تشویق کنیم. همچنین می توانیم از آموزه های معلم بزرگ ویگوتسکی با هدف ترغیب کودکان برای تمرین مهارت های مربوط به محدوده رشد آنها استفاده کنیم. این بدان معناست که نباید آنها را بیش از حد تحت فشار قرار دهیم و یا به عبارت دیگر آنها را در ناکامی غرق کنیم. اما با این‌حال نباید چالش ها آنقدر ساده باشند که هر بار به راحتی در آنها موفق شوند، و حتی احتمالا این موفقیت ها لذتی نیز برای کودک نخواهند داشت. و بعلاوه یادگیری نیز اتفاق نخواهد افتاد، زیرا از قبل دقیقا می دانستند چگونه این تمرین را به پایان برسانند.

منبع : ارتقای کارکردهای اجرایی در تابستان

درمان سریع لکنت زبان کودکان چیست؟ لکنت زبان بین ١٨ تا ٢۴ ماهگی شروع شود اما این امکان وجود دارد که کودکان کمی دیرتر در حدود سه سال و نیمی به مدت کوتاهی لکنت زبان را تجربه کنند. لکنت زبان دلایل زیادی میتواند داشته باشد که یکی از دلایل اصلی آن سختگیری والدین یا توقع و انتظارات بالا آن ها از کودکان است.

افراد در هر سنی می توانند لکنت را تجربه کنند اما بکودکانی که در حال یادگیری زبان هستند بیش تر به آن دچار می شوند. علاوه بر این احتمال لکنت در پسرها بیشتر از دختران است.

مان سریع لکنت زبان کودکان

با وجود پیشرفت‌هایی در دانش و درک ما از لکنت، متاسفانه هیچ درمانی یا دارویی وجود ندارد که بتواند لکنت را به طور مشخص “درمان” کند. با این حال، درمان سریع لکنت زبان کودکان می تواند از ادامه لکنت تا بزرگسالی جلوگیری کند.

برای کودکان بزرگتر و بزرگسالان، درمان بر مدیریت لکنت تمرکز دارد. گفتاردرمانگر به کودکان کمک می کند در مدرسه، محل کار و محیط های اجتماعی احساس تنش کمتری داشته باشند و آزادانه تر صحبت کنند.

درمان لکنت زبان کودکان در خانه

یکی از بهترین ابزارهایی که کودکان برای مدیریت لکنت نیاز دارند، کمک شما می باشد. بنابراین مراقب آن ها. مطالعات متعدد نشان می دهد که مراقبان نقش اساسی در کمک به فرزندشان در کاهش لکنت دارند. کارهای زیر به شما کمک می کند تا لکنت کودک خود را کاهش دهید:

۱.دور نگه داشتن

اولین قدم این است مدتی کودک را از محیط هایی که ممکن است او را مورد تمسخر قرار دهند به مدت دو هفته دور نگه داشت.

۲. عدم توجه

در طول این دو هفته بهتر است رفتار شما به گونه ایی باشد که توجه خاصی به لکنت زبان فرزندتان داده نشود. وقتی زبان او میگیرد، به چشم هایش زل نزنید، نشان ندهید منتظر، ناراحت یا دستپاچه هستید، به حرف زدن او کمک نکیند و جملات او را کامل نکنید. با او مانند همیشه رفتار کنید.

۳. به دیگران بگویید

با اعضای فامیل و دوستان خود که مجبور به رفت و آمدید صحبت کنید و از آن ها بخواهید به روش بالا با فرزندتان برخورد کنند.

۴. احساس امنیت

اگر فرزندتان به دلیل اتفاق خاصی دچار لکنت شده است به او کمک کنید احساس امنیت و آرامش داشته باشد، با این کار به او کمک می کند تا استرس نداشته باشد و به هرشکلی که می خواهد ارتباط برقرار کند.

۵. با هم آواز بخوانید

کلمات آهنگین و دارای ریتم آرام، به لکنت کودکان بسیار کمک میکند مخصوصا زمانی که با آهنگ همراه باشد.

۶. رقص

به او بیاموزید همراه موسیقی، کف پای خود را آرام روی زمین بزند و با آهنگ همراه شود. تکان پایش حواس کودک را از حرف زدن منحرف میکند و کودک احساس فشار روانی کمتری خواهد داشت.

۷. متخصص کودکان

بسیاری از اوقات مشکلات کودکان دلایل روانی دارد و به دلایل مختلف ایجاد می شود که روانشناس کودک می تواند به حل این تعارضات کمک کند.

۸. جملات مثبت

اگرچه جملاتی مانند “نفس عمیق بکش” یا “آهسته تر” ممکن است به نظر شما کمک کننده باشد، اما می تواند کودکان را ناراحت کند یا باعث شود که متوجه مشکل خود در تکلم شود.

۹. از صحبت با فرزندتان در مورد لکنت نترسید.

اگر کودک شما سوالی می پرسد یا ابراز نگرانی می کند، به او کمک کنید تا بفهمد که اختلالات گفتاری طبیعی است و بسیاری از مردم تا حدی آن را تجربه می کنند.

۱۰. الگوی مناسب

فرزند شما به الگوی خوبی نیاز دارد، بنابراین هنگام صحبت با او از جملات کامل و ساده با سرعت کمتر استفاده کنید. از مکث های گاه به گاه در سخنان خود استفاده کنید، تا فرزندتان یاد بگیرد که چگونه باید با آرامش صحبت کند.

۱۱. با دقت گوش دهید

فعالانه به صحبت های او گوش دهید و توجه خود را به آنچه فرزندتان می گوید معطوف کنید. تماس چشمی خود را حفظ کنید و هنگامی که کودک دچار لکنت زبان می شود، به دور نگاه نکنید.

درمان لکنت زبان ناشی از ترس در کودکان

صحبت آهسته و آرام می تواند استرس و علائم لکنت را به مرور کاهش دهد. تمرین آهسته صحبت کردن می تواند مفید باشد، این کار به افراد کمک می کند که بتوانند قبل از حرف زدن فکر کنند و کلمات مناسب را پیدا کنند و به مرور یاد می گیرند که چگونه در هنگام حرف زدن استرس خود را کاهش دهند.

تنفس عمیق ماهیچه ها و ذهن را آرام می کند و یک راه عالی برای مبارزه با استرس است. تکنیک های تنفس عمیق می تواند به کودک شما کمک کند تا بر لکنت خود غلبه کرده و آن را کنترل کند.

علت لکنت زبان در کودک چیست؟

روانشناسان به این نتیجه رسیده اند که لکنت ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، رشد زبان، محیط و هماهنگی ساختار و عملکرد مغز است. این عوامل تاثیر زیادی بر لکنت و نحوه بیان کودکان دارد. عوامل زیر احتمال ایجاد لکنت را افزایش می دهد:

• سابقه خانوادگی لکنت. لکنت در خانواده ها دیده می شود و تحت تأثیر عوامل ژنتیکی است. به عنوان مثال، کودکانی که لکنت دارند، اغلب خویشاوندانی دارند که لکنت داشته اند.
• تجربه لکنت به مدت ۶ ماه یا بیشتر
• تجربه سایر اختلالات گفتاری کودکان
• نگرانی شدید در مورد لکنت زبان در خانواده

علائم لکنت زبان

• شروع کلمه، عبارت یا جمله دشوار می باشد.
• تکرار صدا، هجا یا کلمه
• طولانی کردن کلمات
• مکث
• افزایش لکنت در هنگام خستگی، هیجان یا استرس
• اضطراب از صحبت کردن
• مشکل در برقراری ارتباط

علائم زیر نظر ممکن است همراه با لکنت زبان شدید دیده شود:

• پلک زدن سریع
• لرزش لب و فک
• تکان دادن سر
• تیک های صورت

هوش پایین، مشکلات عاطفی، سبک فرزندپروری و تیپ شخصیتی باعث لکنت زبان نمی شود. اضطراب و استرس باعث لکنت نمی شود، اما می تواند لکنت را بدتر کند.

انواع لکنت زبان

لکنت رشدی

شایع ترین نوع لکنت این نوع می باشد که شامل کودکان ۳ تا ۸ ساله می باشد و در زمانی اتفاق می افتد که کودک مهارت گفتاری و زبانی را توسعه می دهد و بر گفتار خود تسلط پیدا می کند.

لکنت نوروژنیک

این لکنت کم تر دیده می شود و تنها پس از یک آسیب مغزی تروماتیک بروز پیدا می کند، این مشکل پس سکته مغزی یا حتی بیماری آلزایمر نیز دیده شده است.

لکنت روانی

این نوع لکنت نادر می باشد و تنها در این در بزرگسالانی رخ می دهد که آسیب های شدیدی را تجربه کرده اند.

توجه به این نکته داشته باشید که لکنت از اضطراب یا استرس ناشی نمی شود. اما می تواند باعث استرس و اضطراب اجتماعی برای آن ها شود بنابراین باید به احساسات آن ها توجه زیادی داشته باشید.

منبع : درمان سریع لکنت زبان کودکان

مادر و پدر، اعضای تعیین کننده ی خانواده‌اند که نقشی مؤثر در پرورش صحیح رفتارهای جنسی فرزندا نشان بر عهده دارند. آنان باید سعی کنند با شناخت مراحل رشد جنسی کودکان و نوجوانان، واقعیت های ظریف و آداب تربیتی مرسوم فرهنگ و جامعه ی خود را به فرزندا نشان منتقل کنند. آموز ش های زود هنگام و ناشیانه ی مسائل جنسی به کودکان و نوجوانان، گاه آنان را چنان دچار دلهره و اضطراب می کند که اصول بهداشت روانی خانواده را خدشه دار می سازد. از طرف دیگر، اگر این آموز ش ها دیرهنگام، ناکافی و غیر واقعی باشند، نمی توانند مفید واقع گردند. اگر پدر و مادر بتوانند به پرسش ها و کنجکاوی های جنسی فرزندان خود پاسخ های مناسب و سنجیده بدهند، می توانند مانع انحراف فکری، سرکوب جنسی و منفی کاری آنان شوند.

پدر و مادر و مراقبان نزدیک کودکان می توانند با برقراری رابط های دوستانه، همراه با اعتماد و احترام، درباره ی مسائل و موضوعات مختلف ازجمله امور جنسی، اطلاعات و آگاهی های لازم و صحیحی به آنان دهند. توصیه هایی که والدین به فرزندا نشان (چه دختر و چه پسر) می کنند، باید شامل اطلاعات و دانسته هایی درباره‌ی روابط انسانی، هویت جنسی، رعایت مسائل بهداشتی، مهار تهای زندگی، ارز ش ها و اخلاقیات انسانی، بیان احساسات و نیازها، تصمیم گیری های مسؤولانه و حفظ و افزایش عزت نفس آنان باشد.

کودکان، نیازمند شرایط و موقعیتهایی اند که بتوانند مهار تهای اساسی زندگی را براساس اصل احترام گذاشتن به اخلاقیات و دیدگاه های خانوادگی بیاموزند و تجربه کنند. پایه ریزی ارز شهای سالم اخلاقی در خانواده، به بچه ها کمک می کند در هنگام بلوغ و نوجوانی، بهتر تصمیم بگیرند و مسؤولیت زندگیشان را بپذیرند. پژوهش های مختلف نشان می دهد فراگیری موضوعات جنسی مانند سایر درس ها، باید به تدریج و گا م به گام باشد. گفتگو و پاسخ گویی به پرسش های جنسی فرزندان هم باید متناسب با سن، شیو ه ی آموزش و درک آنان باشد.

منبع : نقش خانواده در آموزش جنسی کودک و نوجوان

ممکن است شما نیز حسادت در کودکان را تجربه کرده باشید و حسادت در کودکان باعث می شود که در موقعیت های خاصی، رفتارهای حسادت آمیز نشان می دهد و باعث تعجب شما و اطرافیان می شود.

حسادت در کودکان از نظر روانشناسی

بررسی حسادت در کودکان از نظر روانشناسی نشان داده است که موقعیت های خای مانند رقابت، مقایسه با هم سن و سالان و یا فرق گذاشتن بین بچه ها، آتش حسادت را شعله ور تر می کند و باعث می شود تا فرزندتان نه تنها در هیچ کاری با شما همکاری نکند، بلکه دچار احساس خشم، عصبانیت و کینه نیز شود.

شاید برای تان عجیب باشد که یک مقایسه ی به ظاهر کوچک چگونه می تواند تا این حد برانگیزاننده باشد اما در حقیقت، قرار گرفتن در موقعیت های تبعیض، مقایسه و یا رقابت؛ این احساس را به همراه می آورد که ” من از دیگران کمتر هستم “ و باعث شکل گیری حد زیادی از ترس درونی می شود.

کودک ترسیده، تلاش می کند تا با رفتارهای حسادت آمیز از خود دفاع کند و توانایی اش در دفاع از حقوق خود را به نمایش بگذارد و حقوق خود را پس بگیرد.

متاسفانه این رفتارها در دراز مدت می تواند منجر به تنها ماندن کودک و یا کناره گرفتن دیگران از او نیز شود که مهارت های اجتماعی را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهد.

حسادت کودکان به فرزند دوم

از نظر روانشناسی، معمولا حسادت در حدود یک و نیم سالگی شکل می گیرد و در فاصله ی ۲ تا چهار سالگی بیشتر می شود.

این بین اگر فرزند تازه ای متولد شود، ممکن است کودک به رفتارهای نابه هنجار دیگری مانند افسردگی، بدغذایی، اضطراب و یا شب ادرار متوسل شود تا از این طریق اعتراض خود به شرایط را بیان کند.

به عبارت دیگر لازم است بدانید که این رفتارها بیش از آنکه یک اختلال باشند، روشی برای ابراز وجود هستند که فرزندتان از آن استفاده می کند.

رفتار با فرزند اول وقتی فرزند دوم به دنیا می آید

اگر فرزند شما عادت ندارد در کنار نوزادان باشد یا شما را کنار آن ها ببیند، ممکن است در ابتدا واکنش های شدیدی داشته باشد. خوب است که بتوانید زمان آرامی را با خانواده های دیگر بگذرانید تا او به این ایده عادت کند که اگر والدینش نوزادان دیگری را در آغوش بگیرند، باز هم او را دوست دارند و از او مراقبت خواهند کرد.

۵ نشانه حسادت در کودکان

نشانه‌های حسادت در کودک می‌تواند متفاوت باشد، اما معمولاً شامل فوران خشم یا گریه، نشان دادن پرخاشگری نسبت به خواهر و برادر یا همسالان، مقایسه بین خود و دیگران، یا خودداری از محبت می باشد.

• توجه ناخواسته: کودکانی که حسادت از خود نشان می دهند اغلب دلبسته و خواستار توجه می شوند. آن ها ممکن است تقاضای بغل بیشتری داشته باشند یا نخواهند که اتاق را ترک کنید.
• ناامنی: کودکان حسود اغلب احساس ناامنی می کنند و این را از طریق رفتارهای منفی مانند نام گذاری، قلدری یا کینه توزی نسبت به دیگران ابراز می کنند.
• تمرکز ضعیف: اگر کودکی احساس حسادت می کند، ممکن است در تمرکز روی کارها یا کارهای مدرسه مشکل داشته باشد.
• مالکیت: کودک حسود ممکن است رفتار مالکانه خود را در مورد اسباب بازی ها یا وسایل خود نشان دهد و اگر شخص دیگری چیزی را بخواهد که متعلق به اوست، ناراحت شود.
• پرخاشگری: برخی از کودکان حسود به دلیل احساس حسادت و ناامنی در مورد از دست دادن توجه بزرگسالان یا همسالان، نسبت به خواهر و برادر یا همسالان خود به خاطر مسائل به ظاهر بی اهمیت پرخاشگری نشان می دهند.

کنترل حسادت کودکان

بسیاری از والدین به دلیل عدم آگاهی از سار و کارهای روانی درونی در خصوص حسادت، تلاش می کنند تا از طریق تنبیه، فشار، اجبار و یا روش هایی مانند سرزنش کردن، مانع از حسادت ورزی کودک شوند.

این در حالی است که چنین روش هایی می تواند احساس عدم درک شدگی را بیشتر کرده و کودک را برای کنارگذاشتن حسادت، لجبازتر کند.
استفاده از راهکارهای زیر می تواند به شما کمک کند تا این وضعیت را به خوبی مدیریت کنید:

۱. با فرزندتان صحبت کنید و به او بگویید که برای تان مهم و دوست داشتنی است.

در طی این گفت و گو او را متوجه کنید که توجه تان به کودکان دیگر به خاطر ناتوانی و کوچک بودن شان است و ربطی به مساله ی دوست داشتن ندارد.
سعی کنید در عین حال جانب اعتدال را نیز رعایت کنید و از توجه افراطی به فرزند پرهیز کنید.

۲. به فرزندتان محبت کنید.

محبت کردن به فرزندتان به ویژه در اوقاتی که تنها هستید، به او احساس دوست داشتن را منتقل می کنید. او را نوازش کنید و در آغوش بگیرید.

۳. به فرزندتان قدرت دهید.

از طریق واگذار کردن کارهای کودک کوچک تر به فرزند حسودتان می توانید در او احساس کنترل، قدرت و توانمندی ایجاد کنید. به عنوان مثال غذا دادن و یا لباس پوشیدن را به او واگذار کنید.

۴. از فرزندتان تعریف کنید.

ممکن است فرزند حسودتان تمایل داشته باشد تا به کارهای او نیز رسیدگی ویژه ای کنید. بنابراین بر این نکته تاکید کنید که تو قوی و شجاع هستی و می توانی کارهای خودت را به خوبی انجام دهی.

بیان دیگر ویژگی های مثبت فرزندتان نیز باعث می شود تا در او احساس دیده شدن ایجاد شود و رفتارهای حسادت آمیز کمتری را بروز دهد.
بهتر است بر ویژگی هایی تاکید کنید که مختص فرزندتان است و توجه ی ویژه ی شما به او را نشان می دهد.

۵. اعتماد به نفس را تقویت کنید.

راهکار ارایه شده در مورد قبل، به فرزندتان کمک می کند تا احساس بهتری در مورد خود داشته باشد و خود را ارزشمند بداند.

برای رشد اعتماد به نفس، کارهایی را به فرزندتان محول کنید که از عهده ی آن ها بر می آید. بر توانمندی های فرزندتان تاکید کنید و احساس کافی بودن را در او پرورش دهید.

۶. به کودک اجازه دهید تا احساس حسادت یا خشم اش را بیان کند.

ماندن با احساسات منفی مانند حسادت و خشم به صلاح کودک نیست. برای تغییر این وضعیت، به کودک اجازه دهید تا احساسات واقعی اش در مورد کودک دیگر را بیان کند.

می توانید ابزاری جایگزین مانند یک عروسک را در اختیار او قرار دهید تا احساس خشم اش را از طریق ضربه زدن به آن تخلیه کند.

نقاشی کردن نیز می تواند روش مفید دیگری برای بیان احساسات باشد.

در صورتی که حسادت در فرزندتان منجر به رفتارهای دیگری مانند شب ادراری، ناخن جویدن و یا اضطراب و افسردگی شده است، می توانید با مراجعه به بازی درمانگر، نسبت به درمان این وضعیت اقدام کنید.

۷. اهمیت اشتراک گذاری را به فرزندتان بیاموزید

برخی از کودکان تمایل دارند بدون دلیل از سایر کودکان کینه بگیرند. اگر اینطور است، اهمیت اشتراک گذاری، مراقبت از دیگران، برخورد با آن ها و خوش گذرانی را به فرزندتان بیاموزید. این کار به آن ها کمک می کند تا هر نوع ناامنی را از بین ببرد، دیر یا زود خواهید دید که فرزندتان از همراهی با کودکی که زمانی به او حسادت می کرد لذت می برد.

۸.به کودک و احساس او گوش دهید

در بیشتر موارد، رفتار حسادت آمیز در کودک عمیق است، زیرا آن ها یک مشکل یا نگرانی خاص در پشت چنین رفتاری دارند.

با فرزندتان صحبت کنید، دلیل حسادت او نسبت به یک فرد خاص را دریابید و سپس با نظرات خود بدون دخالت در احساسات و ترس های او به حرف های او گوش دهید.

ممکن است موقعیت هایی وجود داشته باشد که کودک شما عزت نفس و اعتماد به نفس کمتری داشته باشد، ممکن است از جنبه های مثبت خود اطمینان کافی نداشته باشد، که ممکن است باعث شود نسبت به شخص دیگری حسادت نشان دهد و در اینجا ممکن است این جنبه های مثبت را تقویت کنید.

۹. از کودکتان درباره احساساتش سؤالات باز بپرسید

هنگام برخورد با احساس حسادت در کودکان، مهم است که گفتگوی باز و صادقانه داشته باشید.

یکی از راه‌های تسهیل چنین بحثی این است که از فرزندتان سؤالات باز و طولانی درباره احساساتش بپرسید. این به آن ها کمک می کند تا کلماتی را روی احساسات قوی که ممکن است تجربه می کنند بیان کنند و به احساسات خود را درک کنند.

سؤالات باز همچنین می توانند به کشف دلایل اصلی حسادت کمک کنند، که می تواند هر چیزی از اعتماد به نفس پایین گرفته تا ترس از دست دادن باشد.

در پایان، ارتباط شفاف و گفتگوهای سالم کلید کاهش حس حسادت در کودکان است.

منبع : حسادت کودکان به فرزند دوم

” وادار کردن آنها برای نوشتن تکالیف مانند یک مبارزه دشوار است و در ریاضی و علوم هیچ وقت نتوانستم کاری از پیش ببرم”

این جملات را به کرات از والدین می شنویم. گاهی اوقات تکالیف برای والدین دلهره اور هستند همانطور که برای بچه ها هستند. والدین نگران می شوند وقتی‌که بچه ها تکالیف خودرا برای دقیقه اخر می‌گذارند یا از انجام همه انها سر باز میزنند، که می‌تواند منجر به درگیری در خانه شود. از طرف دیگر والدین همچنین ممکن است دلهره داشته باشند که اگر بچه ها از انها کمک بخواهند قادر به کمک کردن نباشند.

کنار امدن با تکلیف

به بچه ها شانس صحبت درباره تکالیف مدرسه شان را بدهید- وقتی‌که شما از انها درباره روزشان می پرسید بررسی کنید تا ببینید که انها چه چیزهایی را یاد می‌گیرند. حتی اگر در باره یک موضوع خاص اطلاعاتی ندارید همچنان شما می‌توانید با گوش کردن و کمک به انها برای پیدا کردن جوابهایشان، کمک کنید. اگر شما تکلیفی که به انها داده شده است را متوجه نمی‌شوید، انرا در اینترنت جستجو کنید یا از دوستان و خانواده سوال کنید. وقتیکه شما درکی از کار دارید ممکن است بهتر بتوانید کودک خود را پشتیبانی کنید.

به فرزندانتان برای پذیرش مسئولیت سازمان دهی و انجام تکالیفشان کمک کنید. هرگز فراموش نکنید که فرزندتان را برای کاری که در انجام ان شرکت دارند تشویق کنید. بسیاری از مدارس یک دفتر تکالیف یا دفتر ثبت وقایع روزانه دارند که والدین هر روز باید انرا امضا کنند. این به شما و فرزندتان برای دنبال کردن تکالیف کمک می‌کند .

ایجاد یک محیط مناسب برای تکالیف

بعضی از کودکان ترجیح میدهند که تکالیف را بلافاصله بعد از مدرسه انجام دهند در حالیکه برخی دیگر ترجیح می‌دهند تا ابتدا کمی استراحت کنند. به کودکتان اجازه دهید که یک روش مناسب خود بیابد و انرا دنبال کند. ایجاد یک مکان مناسب که انها بتوانند تکالیف خود را انجام دهند مهم است، در حالت ایده ال محیطی تمیز با نور مناسب و بدون مزاحمت. اگر انها ترجیح میدهند با موسیقی کار کنند به انها اجازه دهید.

منبع : چالش نوشتن تکالیف مدرسه