طب مکمل و جایگزین(CAM)درمان‌هایی را توصیف می‌کند که همراه با مراقبت‌های استاندارد ارائه شده و به روش‌های کمتر مرسوم مربوط می‌شود. افرادی که به دنبال درمان برای طیف وسیعی از اختلالات مربوط به سلامت روان هستند ممکن است برخی از رویکردهای درمانی مکمل یا جایگزین را مفید بدانند.
تاریخچه
شاخه ای از مراقبت های پزشکی که به عنوان طب مکمل و جایگزین شناخته می شود، صدها سال است که در برخی از نقاط جهان مانند چین و هند و در میان قبایل متعدد مردم بومی آمریکا استفاده می شود. این تکنیک های سنتی ممکن است لزوماً «مکمل» یا «جایگزین» در نظر گرفته نشوند.
قبل از قرن نوزدهم، بسیاری از تکنیک ها که اکنون به عنوان مکمل یا جایگزین در نظر گرفته می شوند، در آن زمان جریان اصلی بودند. بیمارستان رسمی نادر بوده و بیشتر پزشکان به صورت پاره وقت پزشکی را انجام می‌دادند. در آغاز قرن 19، طب متعارف شروع به شکل گیری کرد و در طی چند دهه بعد، رشته پزشکی به سرعت رشد کرد.
فرآیند
یک نظرسنجی ملی در سال 2007 از آمریکایی ها نشان داد که تقریباً 38٪ از بزرگسالان و 12٪ از کودکان بیمار از طب مکمل و جایگزین استفاده می کنند.
از جمله پرکاربردترین درمان‌های طب مکمل و جایگزین، درمان‌های طب فیزیکی (مانند کایروپراکتیک و ماساژ درمانی) برای کمردرد، یوگا و سایر اشکال ورزش و طب سوزنی می باشد. مکمل های غذایی مانند ویتامین ها و داروهای گیاهی نیز نسبتاً رایج هستند. تحقیقات نشان می دهد که حدود نیمی از بزرگسالان آمریکایی یک یا چند مکمل غذایی مصرف می کنند.
طب مکمل و جایگزین در درمان
حوزه روانشناسی به طور مداوم تکامل و گسترش می یابد زیرا تحقیقات جدید منجر به توسعه ایده های جدید نه تنها در مورد مراقبت و درمان، بلکه مفاهیم سلامت و رفاه عمومی می شود. بسیاری از افراد دیدگاه جامعی نسبت به شفا و تندرستی دارند.
این تکنیک ها شامل درمان هایی مانند طب سوزنی، ماساژ درمانی، یوگا، بیوفیدبک، درمان های تغذیه ای و مدیتیشن می شود. ثابت شده است که برخی از آن ها تأثیر مثبتی بر سلامت ذهنییا جسمانی دارند، در حالی که برخی دیگر هنوز توسط شواهد علمی تأیید نشده اند.
از آنجایی که بسیاری از این درمان ها مبتنی بر شواهد نیستند، برخی از افراد ممکن است از انتقاد بترسند و تمایلی به هر گونه درمان مکمل یا جایگزین آن نداشته باشند. با این حال، درمان‌های مکمل برای هر فردی مناسب نیستند.
درمانگران معمولاً درمان‌های خوراکی مانند مکمل‌های گیاهی یا ویتامین را تجویز نمی‌کنند، اما برخی از کسانی که در حال درمان هستند ممکن است از این درمان‌ها برای کمک به رفع مشکلات خلقی یا نگرانی‌های دیگر استفاده کنند.
درمانگران می توانند افرادی را که در حال درمان هستند با رویکردهای تکمیلی مانند مدیتیشن یا آرامش آشنا کنند تا درمان را سریع تر و با آرامش بیش تری طی کند.
طب مکمل
اصطلاح «طب مکمل» بر سلامت کلی (روانی و جسمی) از طریق روان درمانی و درمان های مکمل تمرکز می کند. اصطلاح «مکمل» را می توان به صورت زیر توصیف کرد:
- استفاده از بیش از یک مدل روان درمانی هنگام درمان
منبع : طب مکمل و جایگزین
طب مکمل و جایگزین(CAM)درمان‌هایی را توصیف می‌کند که همراه با مراقبت‌های استاندارد ارائه شده و به روش‌های کمتر مرسوم مربوط می‌شود. افرادی که به دنبال درمان برای طیف وسیعی از اختلالات مربوط به سلامت روان هستند ممکن است برخی از رویکردهای درمانی مکمل یا جایگزین را مفید بدانند.
تاریخچه
شاخه ای از مراقبت های پزشکی که به عنوان طب مکمل و جایگزین شناخته می شود، صدها سال است که در برخی از نقاط جهان مانند چین و هند و در میان قبایل متعدد مردم بومی آمریکا استفاده می شود. این تکنیک های سنتی ممکن است لزوماً «مکمل» یا «جایگزین» در نظر گرفته نشوند.
قبل از قرن نوزدهم، بسیاری از تکنیک ها که اکنون به عنوان مکمل یا جایگزین در نظر گرفته می شوند، در آن زمان جریان اصلی بودند. بیمارستان رسمی نادر بوده و بیشتر پزشکان به صورت پاره وقت پزشکی را انجام می‌دادند. در آغاز قرن 19، طب متعارف شروع به شکل گیری کرد و در طی چند دهه بعد، رشته پزشکی به سرعت رشد کرد.
فرآیند
یک نظرسنجی ملی در سال 2007 از آمریکایی ها نشان داد که تقریباً 38٪ از بزرگسالان و 12٪ از کودکان بیمار از طب مکمل و جایگزین استفاده می کنند.
از جمله پرکاربردترین درمان‌های طب مکمل و جایگزین، درمان‌های طب فیزیکی (مانند کایروپراکتیک و ماساژ درمانی) برای کمردرد، یوگا و سایر اشکال ورزش و طب سوزنی می باشد. مکمل های غذایی مانند ویتامین ها و داروهای گیاهی نیز نسبتاً رایج هستند. تحقیقات نشان می دهد که حدود نیمی از بزرگسالان آمریکایی یک یا چند مکمل غذایی مصرف می کنند.
طب مکمل و جایگزین در درمان
حوزه روانشناسی به طور مداوم تکامل و گسترش می یابد زیرا تحقیقات جدید منجر به توسعه ایده های جدید نه تنها در مورد مراقبت و درمان، بلکه مفاهیم سلامت و رفاه عمومی می شود. بسیاری از افراد دیدگاه جامعی نسبت به شفا و تندرستی دارند.
این تکنیک ها شامل درمان هایی مانند طب سوزنی، ماساژ درمانی، یوگا، بیوفیدبک، درمان های تغذیه ای و مدیتیشن می شود. ثابت شده است که برخی از آن ها تأثیر مثبتی بر سلامت ذهنییا جسمانی دارند، در حالی که برخی دیگر هنوز توسط شواهد علمی تأیید نشده اند.
از آنجایی که بسیاری از این درمان ها مبتنی بر شواهد نیستند، برخی از افراد ممکن است از انتقاد بترسند و تمایلی به هر گونه درمان مکمل یا جایگزین آن نداشته باشند. با این حال، درمان‌های مکمل برای هر فردی مناسب نیستند.
درمانگران معمولاً درمان‌های خوراکی مانند مکمل‌های گیاهی یا ویتامین را تجویز نمی‌کنند، اما برخی از کسانی که در حال درمان هستند ممکن است از این درمان‌ها برای کمک به رفع مشکلات خلقی یا نگرانی‌های دیگر استفاده کنند.
درمانگران می توانند افرادی را که در حال درمان هستند با رویکردهای تکمیلی مانند مدیتیشن یا آرامش آشنا کنند تا درمان را سریع تر و با آرامش بیش تری طی کند.
طب مکمل
اصطلاح «طب مکمل» بر سلامت کلی (روانی و جسمی) از طریق روان درمانی و درمان های مکمل تمرکز می کند. اصطلاح «مکمل» را می توان به صورت زیر توصیف کرد:
- استفاده از بیش از یک مدل روان درمانی هنگام درمان
منبع : طب مکمل و جایگزین
اوتیسم آسپرگر